من تو را همیشه عاشق می مانم
باز
در بهاری سبز از یادت
بی قرار قرارهای گمشده در نسیمک های بهاری
و خنده هایی
که در گذر زمان باد با خود برد!
ما از نسل کوچه های سوخته در آفتاب انتظار
آه انتظار و انتظار
چه معصومانه
چشم به نامه ای در زیر سنگ
دلسوخته یک خنده ریز
ما
آفرینش عشق را در رواق های گونه های شرم تجربه داریم!
ما همچنان پاس می داربم،
احترام یک بوسه دزدکی در خلوتی کوچه سوخته از عشق!
آه ای کوچه ها خمیده در خاکستر سالهای رفته بر باد
ای بادگیرهای از نفس افتاده
ای رواق های پر از خاطره های ناب
آه ای شهر گمشده در زوال آسمان آبی عشق
ببخشید مرا
ببخشید اگر هنوز فراموش نکرده ام گذر عمر را..
اکنون
چه برهنه از نقاب شرم عشقی کهن
بازهم در طلوع سرخ خاطره ها
ترانه هایی از دیربازی در عشق
از سیب سرخی که در نگاه تو می جویم
می خوانم و می خوانم
من در قاب نگاهت
به سالها
و همه ماه‌های گذشته از سرم
و می گویم بر سر هر قله ای که نفس می کشم یادت را
من تو را همیشه عاشق می مانم!
من با توام
با تو ای دیرینه در من هبوط یافته
حتی نباشم من اگر در یادت!
حتی اگر مرده باشم در «شهر سوخته» خاطراتت
من تو را همیشه عاشق می مانم!
من تو را همیشه عاشق می مانم!
#حجت_فرهنگدوست
#خرداد۱۴۰۱
