سکوت های پر آواز

 

«سکوت های پر آواز»

 

در برهوت سرزمین دود و آهن

حتی،

میان انبوه مردم ناشناس،

چه خوب شناختم من شعر آشنای چشمانت را!

نگاهت را آویخته ی بی قراری نگاهم کردی،

میان آن همه غریبه بگو،

ای آشنا تر از هر بیگانه،

بگو تو چگونه مرا نشان نگاهت کردی؟

گمشده در تو

«گمشده در تو»

 

کاش می دانستی،

هنوز هم،

می گذرند جاده های بسیاری از قلب من،

هنوز هم دوست دارم،

کنار تو خیسی برگ های شقایق ها را لمس،

بسپارم به باد، همه شیدایی گیسوانت را 

و به خورشیدکی تازه بالغ بسپارم طعم گونه هایت را

هنوز هم دوست دارم، 

هر صبح اردیبهشت،

اکتشاف کنم گسی طعم بوسه هایت را

یا در میان ازدحام زیبایی باغ های گل سرخ،

شانه کنم گیسوانت را در محضر سرخ آفتاب....

 

راستی،

چرا وقتی کنار توام، نمی یابم خود را؟

آیا من گمشده در تو نیستم؟

 

#حجت_فرهنگدوست 

#اردیبهشت۱۴۰۳

یادگاری

«یادگاری»

نفس هایم می پیچد در کوه
من کجایم؟
درتنگ راهی بین دو رشته کوه
کجا باید بروم؟
پس از این قله
شیب تندی که می رود از پی رودی سهمگین
می دانم،
در پایین دست این کوه،
لاله زاری است که می خواند مرا به آغوش تو
تو کجایی؟

امروز،
لاله زاری در پیراهنت دیدم
در شرم لبانت،
هزاران گل وحشی
به راستی، من بی تو،
هر کجا روم تنهایم!
تو،
تو که هنوز آغوشت رنگ و بوی آغوش مرا دارد،
کجا داری که بروی؟

کوه‌هایی بسیاری است که باید بروم
اما تو؟
کبوترم! هر کجا می خواهی برو!
اما به یاد داشته باش:
تمام تن تو،
سرشار از بوسه هایست که 
من در آغوشت به یادگار گذاشته ام....

#حجت_فرهنگدوست 
#اردیبهشت۱۴۰۳