چون آب و آفتاب
نخواهد ماند از من و تو
نه ماه
نه ابر
نه دریایی...
به یادگار هزاران صدف آمده به ساحل چشمانم
بهانه شب گریه های هزاران شعر
یاد بود سبزه های بازمانده از لذت ستایش تو
می خواهم، شبی تو را پیدا کنم
کنار ساحلی آرام،
شبی که
نه ماه
نه ابر
نه دریایی باشد
شاید، تنها سایه ای بفشارد مرا بر کناره مهتابی دریا
