سوار بر اسبی رنجور و لاغر از عشق
در خیالم، هرشب،
برپاست رزم شبانگاهان!
/نه به دنبال نگاه کنیزکانی از شهرهای باستانی روم
من قرنهاست،
در جستجو واژه ایی مبهم به نام «عشق»
خودم را می فرستم،
به جنگ با فرومایگان مست تمام دوران عتیق تا به امروز!
دیگر خسته ام!
اکنون که دیگر چیزی به تن ندارم،
/در انتهای این آخرین شب سرد زندگی
تو ای بانوی زیبای تمام خواب هایم،
تو نیز، با من مهربان باش!
برهنه شو از کهنگی لباس های سرخ شرم،
و امشب تنهایی من با خیالت،
بسپار تنت را به قرن‌ها تشنگی های نوازش دستانم!
آه ای بانوی!
/ای نه چندان غریبه با نفس های تند تبدار من
باز کن دکمه های بسته اخم های پیراهنت!
و یقه های گشوده تنم را
بسپار به رود های بی انتهای شعر،
بوسه های شهوت و داغی آغوشت!
آه ای بانوی!
تاریخ های باستانی عاشقی می گوید مرا،
سالهاست عاشقان،
کاسه سپید صبح وصال را با زهر جدایی نوشیده اند،
اما تو،
لمس کن کهنه شعر اشتیاق وصال را
بانوی همیشه اول و آخر شعرهایم،
رها نکن مرا در این مرزهای مبهم جدایی
اکنون که دیگر چیزی به تن ندارم،
/در انتهای این آخرین شب سرد زندگی
مهربان باش کمی با دل این کهنه سرباز قدیمی در عشق!
#یزد
#شیرکوه_یزد
#خرداد۱۴۰۱
#حجت_فرهنگدوست
/جان‌پناه شیرکوه یزد، ارتفاع ۴۰۵۵ متر
