چه جای انکار

لیلی من،
چه جای انکار!
‌دیدمت در خواب!
چشمانت،
به زلالی شادمانی چشمه ها!
دستانت،
پر از بنفشه های سحرگاهان عاشقی!

  (دکلمه این شعر را دریافت کنید.)
 

شاید هنگام دلتنگی

سر شانه های آفتاب
سر شاخه های صبح
شعر هایی از سحرخیزی ها کوکب
در من،
عشقی است که با آن هنوز زندگی را نفس می کشم!
نفس هایی از جنس تو..

راستی تو کجایی؟

حتی در این شب ها
/شب  هایی تاریک تر از ناامیدی
باز هم با یاد تو کبوتر عشق را  به پرواز در خواهم آورد
می دانستی تو، که همه می دانند،
تنها در آغوش تو
می توان سرود شعرهایی از جنس مهربانی
و زمین چه تنهاست آنگاه که آسمانش تو نباشی!
می دانستی این را؟