اسیر تو
جدایی تو را چگونه باور کنم ای کبوتر سپید زندگی؟
نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
اسیرم!
اسیر اسارت پلک های گذر زمانم!
انگار چشمی شده ام که دیگر باز نمی شود، مگر به دیدارت!
این منم،
آنکه قرار بود بینایی اش را به تمسخر دیدارت بفروشد!
مثل روایت های کتاب مقدس جدایی،
قرار بود که هم من باشم وهم تو بیایی!
و اکنون
نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
آه از این خوابهای طولانی تو در شبهایم،
انگار،
مسخ یک هبوط دردناک شده ام...
نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
من بی خبر از دیگرانم،
و نمی خواهم به جز دیدارت،
پلک هایم به دیدار دیگری باز شود!
ای همیشه سفر کرده از من،
عشق مرا به چشمانت بیاموز....
برای شاعر و دوست گرامی ام جواد هوشمند که کرونا و بی کفایتی ها او را ربود....
#اشعار_شهریور_۱۴۰۰
#حجت_فرهنگدوست
