عکسها و شعر های حجت فرهنگدوست

چون یک تاک زیبای بهاری
در باغ سرزمین های قلبم نشاندمت، 
یادت هست، هر بهار،
چگونه قد کشیدی عشق را در بی تابی های آغوشم؟

به یادآور
/ای فراموش کرده مرا،
چگونه هرشب امتداد گیسوانت، 
آبشاری بود بر دامن جویبار زنده زندگی ام!
آه که شانه هایت،
وسعت یک بیشه زار انبوه بود در خشکسالی های نبود باران!

نمی دانستم،
عمرم به کوتاهی یک حریق 
نمی دانستم،
چه زود می گذرد فرصت های عاشقی!
روزی چشم باز می کنی غفلت را
روزی که ناگهانی پاییز نامش نهادم!
به یادآور
/ای فراموش کرده مرا،
به یادآور مرا....

یک روز اما،
دلتنگی هایم‌ را نذر باد خواهم
یک روز 
باقی مانده عطر دستهایت را
به گلوی عطشناک هر واژه شعرهایم خواهم افزود
یک روز
دوباره همیان تنهایی های،
همین کوچکِ کولهِ سفر را بر خواهم داشت،
با هزاران شوق دیدار،
جاده های کوچ تو را چون قاصدکی خواهم پیمود!
یک‌ روز 
دوباره در سایه قامت تو
خوابت را به خوابم‌ هدیه خواهم داد!

آه ای سادهِ دلِ ساده ی من،
چه دلخوشی!
چه ساده می فروشی خودت را،
به یک روز و هزاران روز نیامده دیگر!
راستی،
کدام سفر کرده در بهار، باز آمده به سوی پاییزان؟