درنهایت شعر
سه شنبه, ۱۷ فروردين ۱۴۰۰، ۱۱:۲۱ ق.ظ
شعر،
یعنی عروج واژها
آنگاه که از مقابل شرم دیدگانت می‌گریزند!
شعر،
یعنی پوشاندن شادی بر اندام بغض
وقتی دیگر توصیفی نمی ماند در قاب واژهای دلتنگی!
شعر،
یعنی هزاران بهانه دلتنگی
جستجوی یک واژه گمشده
در ته جیب یک مرد شاعر دنبال یک عاشقانه ی فراموش شده!
شعر،
خزیدن آرام به کنج مهربانی آرزوی دیدار
بهانه ای برای بوسیدن لطافت همیشه بهاری گونه هایت!
شعر،
قدم زدن با تو در نرم نرمک باران های بهاری
گمشدن در بستر سپید آغوشت
تا به ابد
تا به همیشگی وصال!
شعر یعنی
واژه به واژه «تو» شدن
«تو» یعنی
شعر به شعر از «تو» سرودن!
