سرگردان پاییز

🌹سرگردان پاییز 🌹

چه پاییزی؟

این چه فصلیست که می برد، سوز نیامدنت را؟

برگ نام من بود!

زندگی،

 قسمتی از لبخند تو

-در آخرین باغ  برهنه خوابهای من

من بی تو!

کجا بودی؟

کلامی نمانده در جامه برهنه ذهنم

چه بگویم؟

دیشب،

آخرین برگها را باد برد!

آوازهایی در درون من

از میان تمام آواهای شلوغ دنیا

می گذرم از میان باغ های گیسوان حوا

می ایستم بر چهارچوب چوبین عشق

انگار 

صدایی مرا می خواند

نوایی از کلیسا

می دود بر روی تارها تنم

انگار در اصفهان قلبم

کبوتری از خورشید

از مرزهای بیکران نور می خواند، مرا به تو

چون یک گوش ماهی عاشق

وقتی به تو می اندیشم

تمام حواصیل های ساحل جنوب در گوشم آواز می خوانند...

یادی از تو

#یادی از_تو

همین دیروز بود انگار،

از پشت رواق اطلسی های سکوت

از میان خلوت سکوت و سایه ها محراب 

درست موسم ریزش برگ ها

دختری از متن گفته های پاییز آمد...

دلم_پیش_شماست

#دلم_پیش_شماست

ابری می گرید خودش را در اندرون من،
آمده باران تا گیچگاه حادثه
امشب،
دلم چه پر از شفق،
بر روی ماه می روم راه انگار
و
اسب های رمه چه سپیدند در بیشه زار
انگار فقط
مانده در باد، دل سرخ من
اما چه زار چه زار

کویر

/کویر/

کهنه کویری

دور افتاده از تملک های سبز جنگل

رنجی بی پایان 

می پاید مرا همیشه:

باد و ابر... .

دلم عاشقی می خواهد

سبز کند مرا در آغوشش

تو باید به پایان ببری این رنج را...

#عکس#کویرملاقلی_بیک #دامغان#کویرسبزوار#حجت_فرهنگدوست #شعرهای_حجت_فرهنگدوست

گریز

یک روز شاید!
روزی که گریز نباشد از من به تو
چون اسپندی گداخته
می دانستی  آتشی تو در نگاه من؟

روز ترجمه مبارک باد

گمشده در من

بر نمی خیزد چرا از من دیگر کلامی

حرفی

نگاهی

عشقی

حتی سلامی!

گفتمش برو

ندانستم که می رود‌ آنجا

که نشنود دیگر از من

حرفی 

نگاهی 

عشقی

حتی سلامی!

ای گم شده در من و پیدا شده آنی

نه من بی تو منم

نه تو دیگر بی من آنی

ای سفر کرده

ای رفته از من، آخر کجایی؟

این دور دورها

اینکه سفرهایت مبارک!

رفتی آنجا که نیستت از منت

حرفی 

نگاهی 

عشقی

حتی سلامی!

آبی صلح

»تکلیف سلسه باران

بارش منفور صاعقه های جنگ نیست!«

پروانه به ابر گفت و گریست!

 

از شما می پرسم ای سران قبیله!

چه باید کرد؟

همین بس که در مجمر جنگ

هیچ دعایی بالا نمی رود!

 

تو را من چه دوست دارم

#تو_را_من_چه_دوست_دارم

تو را دوست دارم!
تو را من چه دوست دارم
تو که بوی عطر نعناهای تازه نیشابور می دهد
این حریر گیسوان سیاه و سپید زندگیت
چه خوب می شناسم من آواز کبوتران بی قرار دامنت را
وقتی فوج به فوج
می‌آورند خبر باران بهاران را به کوهها...