شاید از سر شوق
و نه شاید هم از سر گشایش دیرینه عشقی کهن
دوباره باز این خسته مسافر زندگی
می پیماید، سرنوشت خویش را در بیکرانی عبوس جاده ها...
سرد است، سرد!
می زند باد بر تنم خشم تازیانه اش را
خاک، در خلسه خاموش سرد زمستان
درختان، در برهنه ترین زمان برهنگی
می پیچد جاده،
در خستگی خویش چون سیاه ماری دهشت انگیز،
شاید از سر شوق
و نه شاید هم از سر گشایش دیرینه عشقی کهن
دوباره باز این خسته مسافر زندگی
می پیماید، سرنوشت خویش را در بیکرانی عبوس جاده ها...
آه ای این همه دور شده از من!
ببین که دوباره باز
این منم که می جویم خویش را در محضر بلند آفتاب!
این باره، شاید در گذرگاهی بس بلند،
آنجا که،
ابرها می گشایند سپیدی خوشحال آغوششان را
آنجا که،
طراوت باران ها می شویند خاک تفتیده ساحل را
آری، آری
دوباره باز این خسته مسافر زندگی
شاید باز ببیند خویش را در نگاهی آشنا!
آری دوباره باز،
شاید این فسرده دل، به هوای دیداری تازه،
بر پشت خستگی ها دلش،
حمل کند، زیبایی اشتیاق تنها یک دم لحظه دیدار را....
#حجت_فرهنگدوست
#بهمن_۱۴۰۰
https://sunland.blog.ir/post/1057
