چند نکته
۱_
سه سال پیش در مرز صفر ایران و عراق با یک خانواده عشایر آشنا شدیم ، اهل نودشه، آن زمان سونا دختری بود کلاس سوم راهنمایی ، امسال دوباره بصورت اتفاقی باز در مسیر ما قرار گرفتند، سونا خیلی خوشحال شد و شعری که سه سال پیش گفته بودم را در برابر اعضای گروه خواند.. کوه به کوه نمی رسد و آدم ...
۲_
کردها خیلی شادند، کمتر کسی راضی به شنیدن موسیقی های غمگین می شود،تنها یک کرد است که می تواند تمام شیشه های ماشین را پایین بدهد و سه سه نیمه شب با آخرین حد صدای ضبط ماشینش یک ترانه کردی گوش کند...، جالب این است که راننده خودش است و خودش،،، بقیه مردم هم عادت کردند..
۳_
ازدواج های فامیلی وحشتناک ...
۴-
جاده های کردستان فاجعه اند...رانندگی وحشتناک، راهنما کاربرد ندارد ، خونسرد باید بود..
۵_
هر چند ساعت یکبار اذان ، و نماز.. خدایش مسلمانی اهل تسنن هم سخت است.. ما که انصراف دادیم، امید به خدا ترم بعد پیش نیاز بر می داریم...
۶_ اکثر شب ها و بخصوص ایام تعطیل تمامی پارکها پر از خانوداه ها می شود، صدای وحشتناک موسیقی با صدای بلند، گاهی چند ترانه با هم در گوشت مخلوط می شود،یکی‌از لیلا می خوانه یکی تز سونیا دیگری از ... جای شهین ما خالی...
خلاصه آشوبی از موسیقی ، گاز دادن وحشتناک موتور و ماشین با دود قلیان صدای خنده های بلند .. خلاصه خوشند دیگر...
۷- اگر دعوای اتفاق بیفتد،یکی از قلمچاق های خانواده طرف را می گیرد، مابقی اعضای خانواده به صورت گروهی به انجام خدمات می پردازند، در این بین بانوان نقش پررنگی داشته و همه جور اعم از زبانی و دمپایی و.. به کمک می پردازند، از همه مصمم تر پیر زنها های فامیل هستند که نقاط ضعف بیشتری را شگرد دارند و مابقی ماجرا...
