تو را دوست می دارم
بر فراز تاریکی و باد
می لغزد سایه من بر اوج نقره ای قله
بازوانم خسته
دو پایم بسی ناتوان
بخود می گویم:
کسی هست اینجا به غیر از تو مگر؟
آیا بجز باد مگر خواهد شنید کسی صدایت را؟
غروب،
خیمه کشیده در افق های دور غربی
هاله خورشید زرین،
اما چون رویاهای من رو به فنا،
دلم اما،
به رویاهای وصال خوش،
بخود می گویم چه باید کرد آیا؟
کسی هست اینجا به غیر از تو مگر؟
آیا بجز باد مگر خواهد شنید کسی صدایت را؟
پشت به دنیا، رو به رویم قله
دلتنگی ها را بهانه باید می کردم،
به ناگهانی یک لحظه عاشقی
فریادم را کشیدم میان آسمان و کوه:
ای دور شده از من،
تو را دوست دارم من
تو را می پرستم من!
#حجت_فرهنگدوست
#آبان۱۴۰۲
#کاشمر
