مرا زیبا به خاطر بسپار
مرا زیبا به خاطر بسپار،
آنگونه که بودم، آنگونه که هستم!
به چشمان زیبایت،
بسپار تصویری از آخرین لبخندم را،
منی که در آغوش تو،
ماندگاری شعر عشق را تجربه می‌کردم!
نمی دانستی،
تو بیت های ناب تمام شعرهایم بودی!
این آخرین شعر هم برای توست،
مرا زیبا به خاطر بسپار....
فکر کن،
من چون رویایی ناشکفته،
چون شقایقی،
بر تنهایی برکه تنت خفته بودم،
هر شب،
من بودم و رخوت های عاشقانه تنت،
یادت هست چگونه در تو محو می شدم؟
چون زلالی یک چشمه،
مرا زیبا به خاطر بسپار،
نه چون سیلابی که آمد و رفت و نیست!
فکر کن،
چون رویای یک شاپرک شاد
شبی کنار چشمه ها عریانی تن تو،
بال هایم را غرق دستان زیبای تو کردم!
خندیدی به سمت نگاه من!
لحظه‌ای من نبودم!
همان یک دم انگار عمری با تو بودم!
حیف،
چون بر آمد آفتاب، نبودم دیگر!
من خورشید چشمان تو را دوست دارم،
چون درخش یک آذرخش در شبی تاریک،
مرا زیبا به خاطر بسپار!
من عاشق کوه، بر آمدن آفتاب،
محو درخشش ماه،
مردن برای شنیدن عاشقانه های دو کبک کوهی،
من عاشق سفر،
اکنون بسته‌ام کوله بار آرزوهایم را
دستانم را سپردم به یاد ها،
پاهایم را در برکه ها کاشته ام،
زیبای من،
چون کوتاهی همین شعر هجرت،
ای فراموش کرده مرا،
من را چون تنهایی یک ستاره گمشده در تنهایی شب
مرا زیبا به خاطر بسپار!
#حجت_فرهنگدوست
#مرداد۱۴۰۲
