عکسها و شعر های حجت فرهنگدوست

لیلی من،
چه جای انکار!
‌دیدمت در خواب!
چشمانت،
به زلالی شادمانی چشمه ها!
دستانت،
پر از بنفشه های سحرگاهان عاشقی!

  (دکلمه این شعر را دریافت کنید.)
 

چه جای انکار!
وقتی دو قمری عاشق
در خلوت پنجره های آبی سحر گواه ما بودند!
دیدمت در خواب،
چون نسیمی بودی
بر لغزش عریانی گناه مان در سحرگاهان!

به راستی،
چه جای انکار
از خیزش تکانه های داغی بوسه ها
آن وقت که شرم داشت داغی آغوشت میان حصار بازوانم!
از،
روشنای نفس های گره خورده ما،
می شکافت فریادهای عاشقانه ات، سیاهی شب را!

چه جای انکار!
به جان تمامی بابونه های این کوه،
همیشه در خوابهای من،
پر رنگ است حضور تو...‌.

می پرسم از خود همیشه این سوال را
کجای دنیای تو هستم؟
کیستم برایت؟
به جان خودت قسم،
نمی دانم! نمی دانم!
من اما همانم،
همان شمعدانی قرمز پشت پنجره سبز انتظار!
مرا بیاور به آستان حضورت
لیلی من،
بیا که ما را فرصت دیدار کم است ...

#حجت_فرهنگدوست
#تیرماه۱۴۰۲