عاشقانه ای در باد
جمعه, ۲۵ تیر ۱۴۰۰، ۰۷:۳۵ ق.ظ
عاشقانه ای در باد
تا تو نفس می کشی در نفس هایم
هستی، تا تو روشنای چشمانم،
نمی هراسم من دیگر از تاریکی های شب!
تکان دادی تو سنگینی کوهها را از پشت خستگی های تنم،
کشانده ای پرده های سکوت شب را تو در چشمانم به عشق
و
آوردی خنکای نسیم را در یقه های آرامش نگاهم!
صدای تو در گوشم چون واژهای عاشقانه باد!
خاک،
قسمتی از کالبد تنم
من چه عاشقم امشب!
آه ای کوههای سنگی
آه ای چراغ های روشن شب
آه ای باد مست کننده دل ها
آه که من چه عاشقانه می خوانمت در باد!
چون وسعت کوچک یک برکه
چون سبکبالی پرواز سنجاقک ها
چون گناه شیرین یک بوسه پنهانی در تاریکی های شب،
کاش مهلت دنیا
به قدر یک شب عاشقانه با تو بودن بود!
#اشعار_تیر_۱۴۰۰
#حجت_فرهنگدوست
- ۰۰/۰۴/۲۵