دم غروب بود،
بر فراز کوهی از جنس زاگرس
انگار،
عشقی از جنس نوری
حصاری از آفتاب و سایه
و صدایی که لانه کرده بود در جانم:
حسی ترد و شکنده،
چون چشمه ای مذاب
گرم از عشق
مرا به دیگر سوی این دنیای پر از هیاهوی
به شبستان خیالی سرشار از سکوت کشیده بود...
دم غروب بود،
بر فراز کوهی از جنس زاگرس
انگار،
عشقی از جنس نوری
حصاری از آفتاب و سایه
و صدایی که لانه کرده بود در جانم:
حسی ترد و شکنده،
چون چشمه ای مذاب
گرم از عشق
مرا به دیگر سوی این دنیای پر از هیاهوی
به شبستان خیالی سرشار از سکوت کشیده بود...
