طراوت یاد تو

چون سرخوشی یک نسیم بهاری
یادم است،
آری به یاد دارم چگونه گم می شد،
تمام دردهایم در سکوت نگاهت
یادت هست؟
به یاد داری چگونه جاری بودی در شریان سرخ نگاهم؟
تو همان آواز عاشقانه کبوترها، در صبح زود بیشه ها
چون طراوت باران
تو،
به یاد داری، چون هوا نفس می کشیدی در واژه به واژه شعرهایم؟

 

بعد از تو
زندگی زخمی بزرگ بر پیشانی هر شعر
بعد از تو
آواز هیچ پرنده در قفس قلبم جای نگرفت!

هنوز یاد تو،
پرنده سپید زیباییست که از عشق می خواند برایم
هر چند بی تو آزادم،
اما سالهاست در قفس تکرار زندگی اسیر!

 

 

زندگی،
زندگی گاهی مرور چند خط خوش خاطره
و تو همیشه بهترین خبر خوش زندگی،
تو تا به ابد همان پرنده آزاد
من همیشه اسیر قفس خاطرات...

#اشعار_شهریور_۱۴۰۰
#حجت_فرهنگدوست

اسیر تو

جدایی تو را چگونه باور کنم ای کبوتر سپید زندگی؟
نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
اسیرم!
اسیر  اسارت پلک های گذر زمانم!
انگار چشمی شده ام که دیگر باز نمی شود، مگر به دیدارت!
این منم،
آنکه قرار بود بینایی اش را به تمسخر دیدارت بفروشد!

 

 

مثل روایت های کتاب مقدس جدایی،
قرار بود که هم من باشم وهم تو بیایی!
و اکنون
نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
آه از این خوابهای طولانی تو در شبهایم،
انگار،
مسخ یک هبوط دردناک شده ام...

 

 

نه رفته و نه می آیی!
و من قرار بود،
چشم بگشایم به راه آمدنت!
چه سالهاست که مانده ام در تو!
من بی خبر از دیگرانم،
و نمی خواهم به جز دیدارت،
پلک هایم به دیدار دیگری باز شود!

ای همیشه سفر کرده از من،
عشق مرا به چشمانت بیاموز....

برای شاعر و دوست گرامی ام جواد هوشمند که کرونا و بی کفایتی ها او را ربود....

#اشعار_شهریور_۱۴۰۰
#حجت_فرهنگدوست