ماندگاری
مرا اینگونه خوش است!
همین هم پا به پای باران باریدن
سبک و بی قید
در کلاف سپید کلم گونه ابرها گم شدن...
تا سلامی دیگر به دشت ها
مثل لذت شکفتن یک شقایق در کویر
همینگونه در سفر،
همیشه پی تو بودن مرا بهتر است!
بهتر است برایم در جستجویت
تا شکفتن در راز یک گل سرخ
تا رسیدن به توابع بخش مرکزی آغوش بس دهاتی تو!
مرا همینگونه بخواه!
در همین سرانگشت احساس خوش وصال
پشت پرچین باران خورده آرزوهای یک تاک
لا به لای نورهای تابیده بر شبستان مسجدی فراموش شده
در ادامه یک صبح خوب
شاید برآمده از آغوشی برهنه تر از برهنه...
در همه سوی من چه بسیارند!
اما،
چه بسیار های کم سو در اوج تاریکی
در میان این همه سیاهی
من چه بیهوده در تلاش ردیف کردن خورشیدم
کاش می شد همیشه خورشیدکی در جیب داشتم...
مرا اینگونه خوش است،
پی کهن ترین یار بی حواس!
سفر برایم خوب است،
پریدن،
از دیاری به دیاری دیگر
از آن بام به این بام
می‌خواهم سبک‌تر شوم از تمامی بادها
شاید،
پی یک راز گمشده،
قدیمی تر از تمامی افسانه ها:
کاش می شد، در آخرین دیدار،
یک مشت خوشی
کمی نوازش
کاش می‌شد،
قسمتی از حس زیبای با«او» بودن را پنهان کرد!
دلم تنگ است برایت،
پیشم بمان، رفیق!
اگر شده یک لحظه بیا و بمان برایم
اندکی از تو خوبست،
برای این‌همه دقایق بلند بی کسی
برای سرتاسر بی مرز این روزهای مبادا
دلم تنگ است برایت،
پیشم بمان، رفیق!
پیشم بمان، رفیق!
حجت فرهنگدوست
شنبه۲۴فروردین
